Een Afrikaans gezegde luidt “You can’t turn the wind, so turn the sail” en dat was wat we midden Maart wilden doen. Maar helaas was er geen wind meer, zelfs geen zuchtje….de Corona ellende veroorzaakte een absolute windstilte …er was plotseling niets meer… niet meer in ons eigen theater en ook geen gastoptredens in andere theaters….niets meer, niente, alleen een dodelijke stilte…, met alleen één vraag, hoe gaan we dit overleven.
Natuurlijk zijn we met van alles bezig geweest, maar zo’n rustige ruimte maakt natuurlijk ook dat je gaat reflecteren…, terug gaat kijken op dat rijke theater- leven met al zijn ervaringen…, ook met een gevoel van geluk dat je dat allemaal hebt mogen mee maken…, onze optredens, in het Walhalla van het poppenspel, het Obraztsov Theater in Moskou, een heilige plek en waar onze optredens over heel Rusland op de nationale TV werden uitgezonden.
Het poppenspel in Rusland is, anders dan in Nederland, een volwaardige theaterdiscipline. In het imposante Obraztsov Theater, met een aantal grote theaterzalen, werkten meer dan 400 artiesten & technici. Ook ‘ De Poppenspeler’ wordt heel anders gewaardeerd als bij ons. Obraztsov is bijgezet op de beroemde begraafplaats in Moskou naast de Russische grote kunstenaars als Tolstoy, Tsjaikovski.
Ook het verbijsterende “ Perfoming Arts Festival “ for Peace in Lahore, Pakistan waaraan meer dan 500 artiesten uit 40 verschillende landen deelnamen en waar we ook met een non-profit organisatie de ‘Punjab Lok Rahs’, een onafhankelijke, alternatieve theatergroep met aanvankelijk jonge mannen en vrouwen, meestal studenten, die zich met theater sterk maakte voor ‘Gender equity and democratic values’ , samenwerkten en afreisden naar een plaats als Jaranwala waar zij een festival hadden georganiseerd…was een ‘thrilling experience’ want de inwoners hadden nog nooit een theatervoorstelling gezien.
Zo zijn er ontelbare herinneringen aan allerlei plaatsen/ festivals over de hele wereld waarover we vele verhalen kunnen vertellen wat wellicht ooit eens moet gaan gebeuren als we ophouden met spelen en reizen….voorlopig zit dat er niet in en willen we blijven spelen.
Veel van onze theaterreizen zijn mogelijk gebleken omdat wij een niet-gesubsidieerd theater gezelschap zijn en in volledige vrijheid onze keuzes hebben kunnen maken, gebaseerd op onze passie voor ons vak en gedrevenheid om dat met publiek te delen
Ook nu er weer een voorzichtig begin gemaakt kan worden met het sociaal en interactieve leven is het voor ons heel eenvoudig…”Wij Gaan Weer Open”. Dit weliswaar onder heel veel restricties, maar tegen de absoluut culturele teloorgang en de vaak mensonterende maatregelen…denk aan de opgesloten en geïsoleerde bejaarden… moeten we ons daar waar mogelijk verzetten. Er is helaas maar weinig kritisch geluid te horen maar het loont de moeite kennis te nemen van de columns en interviews van dr. Erwin Kompanje, klinisch ethicus a/h Erasmus MC in Rotterdam.
Geef een reactie